Zitten in de zon

Het was een mooie dag. Dat wil zeggen. Het begon met puur zonnebrillen weer en eindigde met een verfrissend regenbuitje. Het doel was een bespreking over het met camera volgen van zo'n 200 Canadese veteranen rond 5 mei. Het was een interessante dag. Om half vier stond ik weer op de Stadsbrink in Wageningen waar ik net mijn bus gemist had. Knagend aan mijn krentenbol keek ik, zoals ik altijd doe, naar de mensen die om mij heen hun ding deden.

Op het bankje naast me zat een normaal ogende man. Hoewel, normaal hij was wat rood in het gezicht. Maar hij zat ook pal in de zon en als hij daar al de hele dag zat kon dat daar wel eens door komen. Ik besteedde er niet al te veel aandacht aan en nam nog een hap. Met dat ik mijn hand naar mijn mond bracht deed de normaal ogende man naast me het zelfde. Niet met een krentenbol maar met een plastic tasje van de AH. het plastic tasje kantelde, kantelde terug en ging weer naar beneden. Klink... In het plastic tasje bleek een blik bier te zitten waar de man zichtbaar en hoorbaar van genoot. Anderen die de man in het voorbijgaan een verwerpelijke blik toeworpen hadden duidelijk in de gaten waar de man mee bezig was. Een zuiplap, drinkebroer, alcoholverslaafde. Geef er een naam aan. En dat in het openbaar op de Stadsbrink in Wageningen alleen gemaskeerd door het blauw witte logo van de AH.

De bus kwam, ik gebruikte mijn ouderwetse strippenkaart om een plaatsje in de bus te bemachtigen. De bus vertrok en ik dacht alleen maar bij het kijken naar de normaal ogende man op het bankje op de Stadsbrink; Wat gaat er mis dat mensen hier in belanden?